Ко икона во собата ми стоиш Те милувам со очи вљубени А солзите кој може да ги брои Би долетал да можам да те спасам
Во мислите сме толку блиску ние А вечерва сме толку далеку Дај, господе брзо се да мине Од спомени кај мене да се скриеш
Некаде во нокта таа писмо пишува И во мисли со мене се љуби Упорно кај неа цела нок се јавувам Гласот мој ко воздишка се губи
Не заспивам и за тебе се молам Радиото е мојот пријател А вестите се повеќе ме болат Се прашувам зар мора да е вака
А секогаш по дождот иде сонце Посакувам јас средба со тебе Но што можам со ова срце мое Да чекам и до бескрај да те сакам
|