Ти си немир што ме тера да се премислам, да верувам во љубовта, да научам да простам зошто секој простува и барем еднаш се покајува. Ех, да најдеш некој повод или причина на полноќ да ме разбудиш, ќе откриеш во очи дека било вистина штом велат дека пак не заљубив
Во ноќна игра ти ми пееш, (је, је, је) малку треба да ме запалиш. О, дали знаеш да се љубиш? (је, је, је) Барем вечерва биди слободна, што ќе посакаш се` ќе направам, љубена
Во коси да ти спијам, без престан да те љубам, од твојот нежен допир да излудам. Во коси да ти спијам, во зора да те будам, за тебе ако треба се` да изгубам
Илузија во мисла видена, на сон создадена, за мене чувана, самовила во бело ми доаѓаш пак ко магија, ти ѕвезда скитница во магли скриена за мене избрана, ко илузија си ти.
Дојдов пак, тајно моја, ѕвезда праќам да те повика. Ништо не е сменето, шушка молика. Темно е, тајно моја, а во душа светат фенери. Се` што имав заложив да ти пеам под пенџери