Дај, разбуди се, го нема сонот на вљубените и оди си, ти чувам место во спомените, но некогаш тргни низ времето и просторот и дојди на место на злосторот.
Тој поглед се` ми значи, ќе ти дарам топла душа, твоето срце лед што зрачи ќе се стопи, ќе ме слуша. И би дарил вишни неба, дај ми место покрај себе, ти си сонот што ми треба, никој не е како тебе.
Немаш ни благодарам зашто се трудев да те сфатам, да те љубам, да те вратам. Немаш ни благодарам ниту, пак, надеж да ми дадеш и пак срце да ми крадеш. Немаш ни благодарам, си одиш ти, а надвор лие, око тажно солза крие. Немаш ни благодарам, немаш ни благодарам. Насмевка немаш, се` ми земаш, сега знам ти срце немаш. Немаш ни благодарам се` што ти дадов се` ми зема, што те немам што ме немаш. Немаш ни благодарам зошто е крај, крај на чинот, пепел само во каминот. Немаш ни благодарам.
Al ne gledaj mi u dlanove, jer oni će me znam, odati za samo jedan poljubac tvoj sve moje tajne odmah prodati. I ne gledaj mi u cipele, jer reći će ti o meni sve, da sam baš jednu takvu kao ti tražio sve ove godine.
Obući ću sve bijelo, čistobijelo, providno uz tijelo, a tvoje crne oči, oči crne gledat će me vrelo. Ubrat ću dve ruže, majske ruže da ti kosu zlate, pozvat ću svirače da nas noćas kroz grad prate.
Ni ledena ni dosadna ti nećeš biti, do jutra ćeš sa usana ti mojih piti.