Тоше:
Јовано, Јованке,
крај Вардарот седиш мори,
бело платно белиш,
бело платно белиш душо,
се` нагоре гледаш.
Крај Вардарот седиш мори,
бело платно белиш,
бело платно белиш душо,
се` нагоре гледаш.

Тоше и Биља:
Јовано, Јованке,
јас те тебе чекам мори
дома да ми дојдеш,
а ти не доаѓаш душо,
срце мое, Јовано.
Јас те тебе чекам мори
дома да ми дојдеш,
а ти не доаѓаш душо,
срце мое, Јовано.

Тоше и Биља:
Јовано, Јованке,
твојата мајка мори
тебе не те пушта
кај мене да дојдеш душо,
срце мое, Јовано.
Твојата мајка мори
тебе не те пушта
кај мене да дојдеш душо,
срце мое, Јовано.