Тоше: Јовано, Јованке, крај Вардарот седиш мори, бело платно белиш, бело платно белиш душо, се` нагоре гледаш. Крај Вардарот седиш мори, бело платно белиш, бело платно белиш душо, се` нагоре гледаш.
Тоше и Биља: Јовано, Јованке, јас те тебе чекам мори дома да ми дојдеш, а ти не доаѓаш душо, срце мое, Јовано. Јас те тебе чекам мори дома да ми дојдеш, а ти не доаѓаш душо, срце мое, Јовано.
Тоше и Биља: Јовано, Јованке, твојата мајка мори тебе не те пушта кај мене да дојдеш душо, срце мое, Јовано. Твојата мајка мори тебе не те пушта кај мене да дојдеш душо, срце мое, Јовано.
|