Šta sam to stvorio? Za šta se borio? Da njemu bolja vratiš se, on je to čekao ni hvala nije rekao. Šta sam to stvorio? Za šta se borio? Za poljubac i laku noć i da pamtim bez sna tu našu zadnju noć
Рани на усните, но не се од мене, а срце по тебе во гради ме гребе, ќе издржам. Солзи во очите, со друг во ноќите, а мене ме лажеш и што и да кажеш ќе преболам.
Усни да ти бакнувам, нежно да те прегрнам, да ти признам, љубена, дека си ми се`. Срце не се лекува, ќе те сакам довека, ниедно сеќавање немам без тебе.
Срцата полни, а утрото ѕвони со љубовен звук, еден за друг и како празник секој почнуваше ден, бакнежи, прегратки, очи насмеани. Помниш ли се` што имавме? Премногу среќа за да ни потрае.
Лошо ти стои за се`. Да се правдаш, а чекаш да си со него, ти завидувам што не ти прилега да бришеш солзи со ракав и плачеш за крај, а и таква си убава, знај.
Кој ли ти гризе образи, чиј ли траг на вратот криеш, како по него можеш ти до мене да си и мирно спиеш? Кому ли си се ветила, се` што ми зема кај го даде? Мила, за колку ли ме продаде?
Дај, дај ми свои усни да ги љубам нај, нај, се` до зори злато мое, рај, рај е покрај тебе штом те сакам знај, знај се` ми годи безмерно. Дај, дај ми свои крила јас да летнам нај, нај, се` до зори злато мое рај, рај, во твојте очи ѕвезди бројам крај, крај не ќе дојде никогаш.
За овој свет еден и единствен треба се` да сториме, само тој го имаме. За овој свет кој ни е единствен и со детска насмевка треба да се бориме за овој свет.
Krajnje vreme je da neku drugu zavolim, krajnje vreme je da, da mi svane, krajnje vreme je da stari kompas promenim, krajnje vreme je da krenem dalje u novo svitanje.