Прости ми што те навредив,
со ништо веќе не би погрешил.
Моите зборови заборави ги
ко да не ни биле кажани.

Бакни ме и прегрни ме,
ја признав веќе душо вината.
Дај не мачи ме, ајде прозбори,
во нас верува судбината.

Твоите бакнежи на моите бели кошули
цела ноќ ми будат спомени.
Две недели разделени и осамени,
зар некој може да те замени?

Снегови стојат меѓу нас,
со бакнеж можеш да ги растопиш.
Срце сонува и ќе направи
мост од твоите нежни прегратки.

Твоите бакнежи на моите бели кошули
цела ноќ ми будат спомени.
Две недели разделени и осамени,
зар некој може да те замени?

Зар некој може да те замени?